Cycerona i Jana Pawła II myślenie o starości

Różnice i punkty zbieżne, konfrontacja myślenia o starości w perspektywie dwóch tysiącleci. Jakie zmiany zaszły w postrzeganiu wieku podeszłego? Czy zmieniły się problemy samej starości, i czy współczesna kultura w porównaniu z zachodnią starożytnością uczyniła postęp w odniesieniu do ludzi starych?

Zadaniem książki nie jest ani opis ewolucji myśli obu autorów, ani też ukazanie pewnej dynamiki i rozwoju refleksji nad starością w okresie od czasów Cycerona do Jana Pawła II. Priorytetem jest zaprezentowanie całościowego spojrzenia na starość, jakie wyłania się z analizy dzieł papieża i Cycerona.

Zarówno dzieło Cycerona, jak i papieski list były już przedmiotem zainteresowań badaczy, ale każde z osobna. Podobne porównania były też czynione, ale nie stanowią one głębszej analizy problemu.

„Na szczególną uwagę zasługuje nietuzinkowe podejście Autora do przedstawionej analizy, która szuka uzasadnienia dla dzisiejszej gerontologii społecznej, pracy socjalnej czy teologii, zwłaszcza w jej «praktycznym» wymiarze, jakim jest duszpasterstwo osób starszych. To zespolenie teorii z praktyką widać chociażby w postulacie pochylenia się nad duszpasterzami-seniorami, poznania ich możliwości i potrzeb, ale też rozeznania ich dalszego miejsca i roli w Kościele.” dr hab. Małgorzata Duda, prof. UPJPII