Jak bocianięta wyrzucone z gniazda

Autorka opisuje dramatyczne przeżycia wojenne swojej mamy - Wandy i jej rodziny, która na jesieni 1941 roku została bezlitośnie wyrzucona z własnego domu w Plikiszkach na Wileńszczyźnie i trafiła do obozu przejściowego w Mejszagole. Ich dom zajęła rodzina litewska, nie pozwalając zabrać absolutnie nic z dorobku całego ich życia. I tak dla 10-letniej Wandy nastały dni, miesiące i lata pełne upokorzeń, rozdzielenia z rodzeństwem i rodzicami oraz pracy ponad siły w służbie u Litwinów.

Książka ukazuje podstawową prawdę, która wpisała się w życie Polaków i Litwinów, prawdę która mówi, że bez zgody, która buduje, bez miłości, która uszlachetnia, bez ustępstw, które prowadzą do porozumienia, można zmarnować dar wolności.