Onomastykon Biblii Hebrajskiej i Nowego Testamentu

Od ponad tysiąca lat teksty Pisma Świętego oddziałują na polską kulturę, a od ok. 700 lat język Biblii jest ważną cząstką literatury polskiej. Przekłady Biblii na język polski są dokonywane od wieków. Do końca XV w. istniało w języku polskim ponad 400 zapożyczeń imion chrześcijańskich i około 1600 utworzonych od nich derywatów. W tym czasie powstało około trzydziestu polskich przekładów Starego i Nowego Testamentu, nie tylko z Wulgaty, ale także z języka hebrajskiego, a także częściowo z greckiej Septuaginty.

Prezentowany Onomastykon Biblii Hebrajskiej i Nowego Testamentu unaocznia proces inkulturacji tekstu biblijnego w zakresie imion i nazw własnych. Jest to nie tylko pomnik przenikania i wpływu tekstu Biblii na nasz język ojczysty, ale także świadectwo wielowiekowych zmagań o wierność tekstom źródłowym (hebrajskim, greckim czy łacińskim).

Publikacja ta ucieszy nie tylko miłośników Pisma Świętego, ale przede wszystkim historyków literatury polskiej i biblistów, albowiem brakowało dotąd w polskiej biblistyce poważnej systematyzacji zapisu form biblijnych nazw własnych.