Sacramentum dedicationis

Prezentowana publikacja to praca nieżyjącego już benedyktyna, badacza liturgii staropolskiej i dziejów benedyktynów w Polsce. Jej tematem jest zjawisko pojawiania się we wczesnym średniowieczu na ziemiach polskich budynków kościelnych i związanych z tym obrzędów liturgicznych, mających także swoje odzwierciedlenie i kontynuację w wydarzeniach z pogranicza kultury i obyczajowości: jarmarkach, odpustach i zabawach.

Zwrot „sacramentum dedicationis” nie ma odpowiednika w polskim słownictwie, bo przejęto bez zmiany terminologię łacińską Kościoła. Nazwanie dedykacji kościoła sakramentem świadczy o wysokiej randze obrzędu. Narzuca to w pewnej mierze metodę niezwyczajnego w pracach historycznych wtajemniczenia. Dedykacja w języku liturgii oznacza obrzęd poświęcenia kościoła, a również jego rocznicę w lokalnym kalendarzu. Z biegiem czasu pojęcie rozszerzyło się, obejmując np. dedykowanie książek lub oddawanie kościoła pod opiekę świętego jako patrona. (Z Wstępu)