Łagodność pastoralna

Tytułowa łagodność pastoralna to model relacji pomiędzy duszpasterzami a wiernymi, ale też szerzej, pomiędzy wszystkimi ludźmi, której istotnymi cechami są delikatność, czułość, pełna rozumienia obecność, także ta fizyczna, i towarzyszenie. Przenika ją duch miłosierdzia. Wzorem tej łagodności jest Jezus Chrystus, Bóg, który stał się człowiekiem, zniżył się, pochylił nad ludzkim losem, i podniósł go. A skoro Boży Syn stał się darem dla nas, to i my nasze życie możemy uczynić darem jednych dla drugich.

Książka przywołuje postaci Kościoła, których słowa i życie były (lub są) przeniknięte „łagodnością pastoralną”. Jest podzielona na rozdziały: Συγκατάβασις jako podstawowa zasada działania Boga w świetle nauki św. Jana Chryzostoma, Benignitas pastoralis w nauczaniu św. Alfonsa Marii de Liguoriego, Metriopatyczne duszpasterstwo według Henriego J.M. Nouwena, Opcja preferencyjna na rzecz miłosierdzia w doktrynie papieża Franciszka, Benignitas pastoralis (συγκατάβασις) – modus operandi współczesnego Kościoła, Łagodność pastoralna w zbawczej posłudze Kościoła.