Święty Rafał Kalinowski

Spotkanie karmelity bosego o. Tymoteusza z Rafałem Kalinowskim

Pierwszy obowiązek miłości dla tego, komu jesteśmy obowiązani to, co mamy; następnie miłość dla tych, którym jesteśmy w stanie dobrze czynić...W tym też porządku nakładają się Boże Przykazania; najprzód miłość Temu, przez Kogo jestem, później tym, z których jestem, następnie tym, z którymi jestem:Bóg - Rodzice - Bliźni. 
Fragment Notatnika

Karmelitański święty mówi w niej swoimi słowami - poprzez listy do rodziny i przyjaciół pisane przez całe życie: z zesłania i licznych podróży. Relacjonuje zdarzenia, zapisuje fakty, ale także dzieli się swoimi wewnętrznymi przeżyciami, niejako odsłania duszę. Świadectwem swojego życia św. Rafał uczy miłości bliźniego i odsłania siłę żywej wiary. Zawsze za wszystko dziękował Bogu, z trudną do wyjaśnienia mocą znosił cierpienie, chorobę i tęsknotę za rodziną. Nigdy jednak nie przestał się modlić. 

Józef Kalinowski - urodził się 1 września 1835 roku w Wilnie. Otrzymał staranne wychowanie i wykształcenie i został inżynierem wojskowym. Po wybuchu powstania styczniowego przyłączył się do walczących. Pochwycony przez Rosjan, został zesłany na dziesięć lat na Syberię. Po odzyskaniu wolności był wychowawcą Augusta Czartoryskiego. W roku 1877 wstąpił do karmelitów bosych. Święcenia kapłańskie przyjął w 1882 roku w Czernej. Niestrudzenie oddawał się posłudze sakramentu pokuty i kierownictwu. Odnowił karmelitów bosych w Polsce. Zmarł w Wadowicach 15 listopada 1907 roku. W roku 1983 papież Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych, a w 1991 roku ogłosił go świętym.