Strumień światła boskości. Tom 2

W książce znajdziemy mistyczne przeżycia Mechtyldy z Magdeburga, prawie zapomnianej wielkiej mistyczki niemieckiej z XIII wieku, spisane na polecenie spowiednika. Jej mistyka wyrasta z głębokiego przekonania o naturalnej przynależności do Boga, który jako Trójca Osób jest Miłością i Oblubieńcem. W ten sposób wnosi ona swój wkład w rozwój doktryny o człowieku jako obrazie Bożym. Poprzez symbole płomienia, światła, ciepła i rosy Mechtylda ukazuje w jaki sposób spotykają się pragnienia duszy i Boga. Dusza wyszła z Serca Bożego i powinna tam ponownie wrócić. Nie zadowoli się blaskiem aniołów, gdyż jej istotą jest szlachetne pragnienie i nienasycone pożądanie, które może zaspokoić tylko sam Bóg.

Mechtylda z Magdeburga (ok. 1210 – ok. 1297) - mając 12 lat, po raz pierwszy „została pozdrowiona przez Ducha Świętego”. W wieku ok. 20 lat, idąc za wezwaniem Bożej miłości, opuściła dom rodzinny i udała się do Magdeburga, gdzie żyła wiele lat jako beginka. Przez 30 lat Mechtylda ukrywała swoje cudowne przeżycia. Pod wpływem swych objawień odważnie napominała możnych świeckich i duchownych, spotykały ją ataki, podejrzenia i oszczerstwa.