Mój Pan żyje

Przez oczy pełne łez nie dostrzegamy tego, co naprawdę dzieje się w naszym życiu. Pogrążając się w smutku, prowadzimy dyskusje, nie zauważając, że naszym rozmówcą jest Jezus. Podobnie jak Tomasz wątpimy i zadajemy pytania. Nie wierzymy. Jak Piotr zajmujemy się tym, co do nas nie należy, gubimy sens własnego powołania i błądzimy. Ale na szczęście Jezus jest cierpliwy i wierny. Kocha nas. To dzięki Jego niepojętej miłości ocieramy łzy, odzyskujemy nadzieję, znowu wierzymy, rzucamy wszystko, co mniej ważne, by z jeszcze większą gorliwością naśladować Go.

Podobnie jak wcześniejsze, tak i IV Tydzień rekolekcji ignacjańskich zachęca nas do jeszcze pełniejszego zjednoczenia z Jezusem. By dokładniej rozeznawać Jego wolę, wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego, dostrzegać dotyk Bożej ręki we wszystkim, co nas otacza. A wszystko po to, żeby pełniej kochać innych, troszczyć się o ich zbawienie – nie pozwolić, by w swoim życiu przegapili Jezusa, który dla nich zmartwychwstał!